Διάστημα

Αστρονόμοι από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ανακάλυψαν τυχαία έναν νάνο γαλαξία σε εικόνες από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST). Δεν ήταν ο κύριος στόχος των παρατηρήσεων και βρίσκεται σε ένα μέρος όπου οι ερευνητές δεν περίμεναν να βρουν κάτι.

Οι νάνοι γαλαξίες είναι οι πολυπληθέστεροι γαλαξίες στο Σύμπαν. Υπάρχουν λιγότερα από 100 εκατομμύρια αστέρια σε αυτούς, ενώ, για παράδειγμα, στο Γαλαξία μας – περίπου 200 δισεκατομμύρια φωστήρες. Ταυτόχρονα, τα αποτελέσματα των πρόσφατων παρατηρήσεων δείχνουν ότι τα αντικείμενα αυτά μπορεί να είναι ακόμη περισσότερα από ό, τι πίστευαν προηγουμένως οι αστρονόμοι – είναι απλά πολύ αμυδρά για να φαίνονται από τα σύγχρονα τηλεσκόπια.

Σελίδες: 1 2

Η συνεργασία του Event Horizon Telescope (“Event Horizon Telescope”, ή EHT) και επιστημόνων από το Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας Max Planck (MPIfR) στη Γερμανία χρησιμοποίησαν μια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων γήινου μεγέθους για να παρατηρήσουν τη βάση του πίδακα του ρεύματος πίδακα πλάσματος από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα. Μαζί με τη μελέτη του πίδακα, αποδείχθηκε ότι είναι δυνατή η εφαρμογή της EHT στη μελέτη των μαγνητικών πεδίων των μαύρων οπών. Τα αποτελέσματα των παρατηρήσεων επεκτείνουν την κατανόηση της φύσης αυτών των μυστηριωδών αντικειμένων.

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων χρησιμοποίησε ένα τηλεσκόπιο πλανητικής κλίμακας για να αναλύσει τη μαγνητική δομή του ραδιογαλαξία 3C 84, του Περσέα Α – που φιλοξενεί μια από τις πλησιέστερες ενεργές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Ακόμη και σε απόσταση 230 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, αυτή η μαύρη τρύπα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το EHT μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για τη λήψη λεπτομερών εικόνων υπερμεγέθων μαύρων οπών όπως η M87*, αλλά και για τη μελέτη των μαγνητικών πεδίων αυτών των αντικειμένων. Τα μαγνητικά πεδία είναι σημαντικά για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι μαύρες τρύπες προσελκύουν ύλη και δημιουργούν ισχυρούς πίδακες που μπορούν να επεκταθούν πέρα από τους γαλαξίες.

Οι επιστήμονες πρότειναν ότι η ύλη εισέρχεται στην υπερμεγέθη μαύρη τρύπα μέσω μεταφοράς, σχηματίζοντας έναν μαγνητισμένο δίσκο. Η μελέτη επιβεβαιώνει επίσης την ταχεία περιστροφή της μαύρης τρύπας 3C 84, η οποία μπορεί να επηρεάσει την απελευθέρωση μαγνητικής ενέργειας και να εκτοξεύσει πίδακες πλάσματος.

Σελίδες: 1 2

Το ισχυρότερο όχημα εκτόξευσης Super Heavy που μπορεί να μεταφέρει το διαστημόπλοιο Starship σε τροχιά γύρω από τη Γη δοκιμάζεται τώρα. Τη στιγμή που θα τεθεί σε λειτουργία, θα είναι ο πιο περιζήτητος πύραυλος για πολλές διαστημικές εταιρείες που θα χρειάζονται ένα ισχυρό διαστημικό όχημα για την εκτόξευση των τεράστιων ωφέλιμων φορτίων τους. Όμως οι εταιρείες αυτές θα πρέπει να υποχωρήσουν στη σειρά, καθώς το Πεντάγωνο εξετάζει το ενδεχόμενο να πάρει τον πλήρη έλεγχο αυτού του μεγαλεπήβολου πυραύλου για υπερ-σημαντικές αποστολές εθνικής ασφάλειας.

Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ συνεργάζεται με τη SpaceX για να διερευνήσει τη δυνατότητα να αποκτήσει τον κυβερνητικό έλεγχο του πυραύλου Starship για ευαίσθητες και δυνητικά επικίνδυνες αποστολές, ανέφερε το Aviation Weekly.

Σελίδες: 1 2

Η αποστολή του Ingenuity μπορεί να έχει τελειώσει, αλλά το γενναίο ελικόπτερο δεν έχει σταματήσει ακόμα την ύπαρξή του. Την περασμένη εβδομάδα, η NASA ανακοίνωσε τη θλιβερή είδηση ότι το αγαπημένο αρειανό ελικόπτερο Ingenuity υπέστη σοβαρή ζημιά στα πτερύγια, η οποία έφερε το τέλος της αποστολής του. Η ζημιά αυτή έδωσε τέλος στο καινοτόμο ταξίδι του στον ουρανό του Άρη.

Παρόλο που το Ingenuity δεν θα απογειωθεί ποτέ ξανά, η NASA έχει μια άλλη αποστολή για το χτυπημένο αεροσκάφος – να “κουνάει” τα πτερύγιά του για επιστημονικούς σκοπούς. Ο επιστήμονας του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης της NASA (JPL) και επικεφαλής της ομάδας Ingenuity Teddy Tsanetos δήλωσε ότι σχεδιάζουν να θέσουν σε λειτουργία τον κινητήρα του ελικοπτέρου και να “κουνήσουν” λίγο τα πτερύγιά του τις επόμενες ημέρες.

Η NASA δεν έχει ακόμη προσδιορίσει την αιτία και την έκταση της ζημιάς. Έτσι, στα τελευταία στάδια της ύπαρξής του, το Ingenuity έχει αναλάβει να καταγράψει βίντεο με τα πτερύγια του ρότορα να περιστρέφονται για να βοηθήσει τη NASA να μάθει περισσότερα για τα επακόλουθα του ατυχήματος.

Σελίδες: 1 2

Για να ρίξει περισσότερο φως στις ιδιότητες και τη φύση του 2FHL J1745.1-3035, μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Stefano Marchesi του Πανεπιστημίου της Μπολόνια στην Ιταλία ανέλυσε νέα αρχειακά δεδομένα από τα διαστημόπλοια Chandra και NuSTAR της NASA και τον δορυφόρο XMM-Newton της ESA.

Εξετάζοντας τα φάσματα των ακτίνων-Χ και των ακτίνων-γ του 2FHL J1745.1-3035, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι η πηγή ακτίνων-Χ είναι συμπαγής, χωρίς σημάδια διαστολής. Ωστόσο, οι παρατηρήσεις στο Chandra επέτρεψαν στους ερευνητές να ανιχνεύσουν σημαντικά εκτεταμένη εκπομπή σε κλίμακα περίπου 5 δευτερολέπτων τόξου.

Μια μελέτη των φασματικών ιδιοτήτων του 2FHL J1745.1-3035 δείχνει ότι η πηγή είναι πολύ σκληρή σε ενέργειες κάτω των 10 keV και σημαντικά πιο μαλακή στην υψηλότερη ενεργειακή περιοχή. Σύμφωνα με τη μελέτη, το ευρυζωνικό φάσμα ακτίνων Χ της πηγής περιγράφεται καλύτερα από ένα μοντέλο σπασμένου βηματικού νόμου με ενέργεια διακοπής περίπου 7 keV.

Σελίδες: 1 2